ΠΡΟΣΟΧΗ, ΠΡΟΣΟΧΗ, ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΘΡΙΑΜΒΟΛΟΓΙΑ!!
Η γη σείστηκε και ο χρόνος γύρισε πίσω στο 1988 την τρίτη και πλέον ιστορική μέρα του Rockwave Festival 2018. Πάνω από 36.000 άνθρωποι ( άλλες εκτιμήσεις λένε για σχεδόν 40.000), όλων των ηλικιών (άπειρα μικρά παιδάκια με τους γονείς τους), κατέκλυσαν τον όμορφο (αλλά γεμάτο προβλήματα όσον αφορά την οργάνωση) χώρο του Τerra Vibe Park. Η ημέρα πέρασε στην ιστορία καθώς καταγράφτηκε ως “η μεγαλύτερη Heavy Metal συναυλία στην Ελλάδα”.
Όπως ήταν λογικό, η ημέρα άνηκε στους Maiden. Στους αγέραστους και ακούραστους heavy metal ήρωες από το νησί όπου άρχισε η μουσική που αγαπάμε. Οι Maiden που είδαμε την Παρασκευή 20/7, δεν ήταν οι Μaiden 60αριδες του 2018, αλλά οι Μaiden του 1988. Η απόδοση, η ενέργεια , η όρεξη και των 6 αλλά περισσότερο του τραγουδιστή, πιλότου, ξιφομάχου, συγγραφέα, σκηνοθέτη, επιχειρηματία, πρώην καρκινοπαθή, Larger than life φιγούρα, Bruce Dickinson, θύμιζε πραγματικά άλλες εποχές. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Ήξερα ότι την συγκεκριμένη μέρα από άποψη πάρκινγκ/προσέλευση κόσμου θα γινόταν πανικός. Όντως, αφού έφτασα στις 5μιση, κατάλαβα ότι υπήρχε μεγάλο θέμα με το που θα βάλω το αμάξι μου. Για να μην τα πολυλογώ το βόλεψα κάπου στην γωνία του Parking n.1 και περπάτησα γοργά προς την πύλη του πάρκου καθώς είναι κρίμα να σκας για κάτι τέτοια όταν το απόλυτο heavy metal συγκρότημα επιστρέφει στην Αθήνα μετά από 7 ολόκληρα χρόνια. Έφτασα στον κυρίως χώρο όταν οι The Raven Age, του γιου του Steve Harris έπαιζαν στην μικρή σκηνή. H μπάντα ήταν δεμένη και με αρκετή πείρα πια αλλά το μέτριο metalcore παίξιμό τους άφησε τους περισσότερους αδιάφορους. Άλλη μια απόδειξη ότι ακόμα και αν έχεις μπαμπά έναν από τους μεγαλύτερους Metal μουσικούς, άμα δεν γράψεις κάτι αξιοσημείωτο και δεν κάνεις την διαφορά, δεν…….
Συνέχεια με το προσωπικό σχήμα του Mark Tremonti, γνωστός ως lead κιθαρίστας των Alter Bridge. Βαριά riffs (που σε αρκετά σημεία θύμιζαν Metallica), alternative διάθεση και πολύ βαρύ μπάσο (παραπάνω από ότι ακούγεται ωραίο) ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά των Αμερικάνων. Αν και στα δικά μου αυτιά η μουσική τους δεν μου φάνηκε κάτι ιδιαίτερο, οι πρώτες σειρές φάνηκε να το απολαμβάνουν, με πολλούς να τραγουδούν τα hits και να κουνούν ρυθμικά τα κεφάλια τους, ενώ και λίγα circle pits άνοιξαν λίγο πιο πίσω.
SETLIST
Another Heart
You Waste Your Time
My Last Mistake
So Your Afraid
Catching Fire
Flying Monkeys
Radical Change
Things I’ve Seen
Throw Them To The Lions
A Dying Machine
Cauterize
I Wish You Well
Η έκπληξη του όλου Metal διημέρου θα ερχόταν λίγο μετά την εμφάνιση των Tremonti στην μικρή σκηνή. Στις 20:00 ακριβώς, ο άνθρωπος που η φωνή του είναι κάτι μεταξύ James Hetfield και Johnny Cash, Michael Poulsen και η υπόλοιπη παρέα του, έδωσαν ένα show αντάξιο του τεράστιου ονόματός τους που έχουν στο εξωτερικό. Πολλοί ήταν αυτοί που βρέθηκαν ακριβώς μπροστά από την μικρή σκηνή για να τους απολαύσουν, τραγουδήσουν και χτυπηθούν, αλλά και πάλι λίγοι συγκριτικά με τον τεράστιο αριθμό οπαδών που μαζεύτηκαν την συγκεκριμένη μέρα στην Μαλακάσα. Λόγω ώρας, οι περισσότεροι προτίμησαν να πιάσουν καλή θέση στην μεγάλη σκηνή για τους Maiden. Έτσι πολλοί -μαζί τους και εγώ- δεν μπορέσαμε να δούμε τους VOLBEAT όπως θα θέλαμε. Αλλά οι Δανοί δεν πτοήθηκαν! Ο Polsen μάλιστα δήλωσε ότι δεν περίμενε τις αντιδράσεις λατρείας από το ελληνικό κοινό, ενώ δεν παρέλειψε να πει τα καλύτερα για την Αθήνα όπου πρόλαβε να γυρίσει τις μέρες πριν την συναυλία καθώς και τις όμορφες ελληνικές “υπάρξεις” . Μετά από ένα δυνατό best-of show αποχώρησαν και υποσχέθηκαν να επιστρέψουν σύντομα μόνοι τους ώστε να τους δούμε όπως τους αρμόζει (αμήν).
SETLIST
The Devil’s Bleeding Crown /
Heaven Nor Hell/A Warrior’s Call/I Only Want To Be With You
Lola Montez
The Lonesome Rider
Sad Man’s Tongue
Dead But Rising
For Evigt
16 Dollars
Seal The Deal
Let It Burn
Doc Holiday
Black Rose
Fallen
Still Counting
Αυτή ήταν η 5η φορά που έβλεπα τους Iron Maiden. Η τελευταία φορά που τους είδα επί ελληνικού εδάφους ήταν το 2011, σε μια εμφάνιση που άφησε ανάμικτα συναισθήματα. Τότε οι Maiden έπαιξαν φυσικά άψογα με επαγγελματισμό όπως πάντα, αλλά υπήρχε στον αέρα μια ατονία, και τα σημάδια ότι η παρακμή πλησιάζει ήταν εμφανή (ο χρόνος βλέπεις). Και όμως, μέσα από διάφορα εμπόδια (βλέπε καρκίνο Dickinson) κατάφεραν να κυκλοφορήσουν ένα δίσκο διαμάντι (Book of Souls). Ήταν τότε όταν αποφάσισα να τους δω στο εξωτερικό, το καλοκαίρι του 2016. Μετά από την συγκεκριμένη εμφάνιση έλεγα σε φίλους και γνωστούς ότι ο Dickinson είναι καλύτερος από τα τελευταία χρόνια παρά την ταλαιπωρία που υπέστη από τις θεραπείες ενώ η μπάντα φαίνεται να έχει ξανανιώσει. Αλλά κανείς δεν με πίστευε.. τουλάχιστον μέχρι τις 20/7/2018, την ημέρα που αποδείχθηκε και στους Έλληνες fans ότι οι Iron Maiden βρίσκονται στην καλύτερη περίοδο της καριέρας τους από τα τέλη 80s και μετά ( Ω ΝΑΙ!).
Πράγματι η περιπέτεια του Τ Ε Ρ Α Σ Τ Ι Ο Υ από κάθε άποψη Dickinson , φαίνεται ότι επηρέασε όλους θετικά. Τα σημάδια γυμναστικής, καλής διατροφής, όρεξης για ζωή καθώς και σημάδια μικροεπεμβάσεων (γεια σου ρε Murray με το νέο μαλλί) είναι εμφανή. Η απόδοση των κομματιών, οι πόζες των μελών (βλέπε ειδικά Harris), το stage show (το όποιο έχει φτάσει πλέον σε άλλο επίπεδο) θύμιζαν σε όλα συναυλία των Maiden στα 80s. Μετά από λίγο όμως καταλαβαίνεις ότι είμαστε στο 2018 και ότι η μπάντα απλά έχει βαλθεί να τρελάνει εμάς και τον χρόνο.
Από την αρχή μέχρι το τέλος αυτό που ζήσαμε μοιάζει με παραμύθι, ή μάλλον καλύτερα με κάποιο live των 80s που με κάποιο μαγικό τρόπο ζωντάνεψε μπροστά στα μάτια μας. Μάλιστα, η τεχνολογία του 2018 πρόσθεσε μερικά extra καλούδια ακόμα στην όλη παραγωγή του stage. Το Doctor-Doctor ακούστηκε μέσα από τα ηχεία, τα φώτα έσβησαν, οι μηχανές των spitfire άνοιξαν, και σκηνές από την μάχη της Αγγλίας προβλήθηκαν στις οθόνες ενώ o περίφημος λόγος του Churchill ακούστηκε πιο δυνατός από ποτέ, δίνοντας τρελές ανατριχίλες σε όλους μας. Το Aces High σκάει μαζί με όλη την μπάντα και από κάτω γίνεται κυριολεκτικά κόλαση καθώς δεκάδες πυρσοί ανάβουν ταυτόχρονα σε όλο το χωράφι. Ακολουθεί ένα setlist όνειρο αποτελούμενο από παλιά και νεώτερα τραγούδια. Αποκορύφωμα της βραδιάς για τον γράφοντα ήταν η εκτέλεση του Sign of the Cross, το οποίο δεν πίστευα ποτέ ότι θα το ακούσω live. Ανατριχίλα και πάλι ανατριχίλα καθώς ο 14χρονος εαυτός μου που έβλεπε την live εκτέλεση του κομματιού μόνο μέσα από το DVD Rock in Rio, έκλαιγε από συγκίνηση μέσα στο 27χρονο σώμα μου.
Δεν γίνεται να παραλείψω ότι η ερμηνεία του Dickinson σε κομμάτια όπως αυτό ή το The Clansman και Revelations ήταν μοναδική. Μετά τον καρκίνο η φωνή του έχει γίνει πιο ώριμη και στιβαρή. Ως εκ τούτου, τα αργά κομμάτια τα ερμηνεύει ακόμα καλύτερα από το παρελθόν ενώ ακόμα έχει τις τσιρίδες στα γρήγορα χωρίς να γίνεται καρικατούρα του εαυτού του όπως πολλοί άλλοι παλαιοί. Ο άνθρωπος κυριολεκτικά τρέχει πάνω κάτω την σκηνή για σχεδόν 2 ώρες, αλλάζει κουστούμια ανά 1-2 τραγούδια, “παίζει” με όλο τον κόσμο και δείχνει ότι πραγματικά χαίρεται με αυτό που κάνει. Ο ίδιος δεν μπορούσε να πιστέψει την προσέλευση καθώς και τις αντιδράσεις του ελληνικού κοινού. Το είπε στο μικρόφωνο ενώ μετά την λήξη του live ανέβηκε post στο official twitter και Facebook page των Maiden με την φράση: “Thank you Rockwave… that was something special!”
Και πραγματικά ήταν κάτι το μοναδικό. Αυτή ήταν η απόλυτη heavy metal συναυλία που θα την συζητάμε για καιρό. Το “είδα τους maiden στην Μαλακάσα το 2018″ θα αντιστοιχεί με τo ” είδα τους maiden to 88″. To live τελείωσε αλλά έχει περάσει πλέον στην αιωνιότητα, στις καρδιές 36.000 και βάλε ανθρώπων.
SETLIST
Aces High
Where Eagles Dare
2 Minutes To Midnight
The Clansman
The Trooper
Revelations
For The Greater Good Of God
The Wicker Man
Sign Of The Cross
Flight Of Icarus
Fear Of The Dark
The Number Of The Beast
Iron Maiden
Encore:
The Evil That Men Do
Hallowed Be Thy Name
Run To The Hills
άντε και του χρόνου Metallica!!
MrtzFM 